περιπτυχής

-ές, Α

(ποιητ. τ.)

1. αυτός που είναι τοποθετημένος γύρω από κάτι και τό σκεπάζει εντελώς («ἀλλά νιν περιπτυχεῑ φάρει καλύψω τῷδε παμπήδην», Σοφ.)

2. αυτός που έχει πέσει ολόκληρος γύρω ή πάνω σε κάτι («νεοσφαγὴς κεῑται, κρυφαίῳ φασγάνῳ περιπτυχής», Σοφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + -πτυχής (< πτυχή), πρβλ. κατα-πτυχής].